อาการน่าเป็นห่วง

ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อาการน่าเป็นห่วงเนี่ย ไม่ใช่อาการทางใจนะ
แต่เป็นอาการทางกายตะหาก
ตอนนี้ไม่ฉะบาย ปวดไปหมดทั้งตัวเลย
แถมวันนี้ไม่ได้ไปทำงานอีกด้วย
หมดแรงจาลุก (((เกี่ยวกะอาการทางใจด้วยรึป่าวไม่รุ้)))
คาดว่าจะเป็นไซนัสด้วยอ่ะ
ปวดจมูกชะมัด
ที่มานั่นอัพบล็อกตอนกลางคืนก็เพราะ.....
ตอนกลางวันหลับแบบว่า...
ที่บ้านคิดว่าเสียชีวิต หลับลึกมากกกกกก
อาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้พักผ่อนแบบเต็มที่
มาเป็นเวลานานมาก ๆ หลายเดือนแระ
ตั้งแต่ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ระบาดเนี่ย
รับโทสับเป็น call center ตัลหลอด
กลางคืนก๊หลับ ๆ ตื่น ๆ ไม่ได้นอนเต็มที่ซักที
แล้วยิ่งพอตอนฝนตกบ่อย ๆ ก็ดันโดนฝนสะสมอีก
เฮ้อ!!!!! ชีวิตหนอชีวิต เหนื่อยได้อีก
งี้แหละนะคนโสด ไม่มีคนดูแล อิ...อิ
ถ้ารับสมัคร หนังหน้าแบบกุร์จะมีคนมาสมัครไม๊เนี่ย???
เหนื่อย ๆ เบื่อ ๆ ชีวิตก็นิ่งแล้วนิ่งอีก
จนกุร์ไม่รุ้จินิ่งไงแระเนี่ย
ทั้งเรื่องงานเรื่องชีวิตส่วนตัว
ก็คิดว่านิ่งกว่ามะก่อนแระนะ ตอนนี้ก็
กะลังทำให้นิ่งกว่าที่เป็นอยู่
เริ่มเบื่อเริ่มเหนื่อยแระ
ไปนอนดีก่า............
หายเร็ว ๆ จะได้ไปทำงานเก็บตังค์ไว้เที่ยว
ไม่ห่วงไรหรอก ห่วงเที่ยวอย่างเดียว อิ...อิ

เรื่องจิง คือ เราต่างกัน

วันนี้ได้คุยกับฝัน
เป็นวันที่คุยแล้วคิดอะไรได้หลายอย่างเลยก็ว่าได้
มันเป็นสิ่งที่เราเองก็เคยคิดอยู่แล้ว
ว่ามันต้องเป็นแบบนี้
แต่ไม่คิดว่าต้องมารู้สึกวันนี้ไง
"วันที่ตัวเองไม่ทันตั้งตัว"
เศร้านะ จุกจนพูดไม่ออก
มนุษย์ก็เหมือนกันหมดแหละ
ยังไงซะ ก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับชีวิต

-----------------------------------------

ฉันเองมันก็แค่ผู้หญิงอ้วน ๆ ธรรมดาคนนึงก็เท่านั้น
ที่บางครั้งมันต้องการมีคนที่มันรัก
และคนที่รักแล้วก็เข้าใจมันบ้างก็เท่านั้น
ซึ่งทั้งชีวิตนี้ก็ไม่รุ้ว่าจะหาเจอไม๊
แล้วเพราะอะไรถึงหาไม่เจอ
แค่ส่องกระจกดูหนังหน้าตัวเองก็คงรุ้แล้วมั้งว่าทำไม???

-----------------------------------------

ตัวหนังสือที่เราออนเอ็มคุยกัน
ฉันคงไม่สามารถเอาลงในบล็อกนี้ได้
แต่เอาเถอะ ไม่ต้องห่วงว่าจะฝันจะติดฟ้า
ถ้าหากว่าฝันยังไม่มั่นใจ
เราก็คุยกันแบบพี่น้องหรือเพื่อนคนนึงก็ได้
ฟ้าไม่อยากให้ฝันลำบากใจ

----------------------------------------

เมื่อสิบนาทีที่ผ่านมา
ฟ้ายังอยากทำอะไรเพื่อคนที่ฟ้ารอ
คนที่ฟ้าคิดถึง คนที่ฟ้าชอบ อยู่เลย
แต่ตอนนี้ฟ้าหมดแรง เหนื่อย ท้อ เจ็บแปล๊บ ๆ ยังไงไม่รุ้
เบลอ ๆ จุก ๆ พูดไม่ออก
ความต่างกันมาก ๆ ของเราสองคน
มันคงทำให้ฟ้าไม่กล้าที่จะคิดหรือหวังอะไรอีกแล้ว
เค้าช้อปในห้าง ส่วนฉันเดินตลาดนัด
เค้ามีรถขับ ส่วนฉันนั่งรถเมล์
เค้าเรียนเมืองนอก ส่วนฉันเรียนไม่จบ
ทำงานตั้งแต่อายุ 18
บ้านเค้ามีกะตังค์ ส่วนบ้านฉัน "จน"
เค้ามีแฟนสวย+น่ารัก ส่วนฉันขี้เหร่
เค้ามีอนาคตที่สวยงามรออยู่ ส่วนฉันบางทีมืดแปดด้าน
ไม่รุ้จะเดินไปทางไหน
และอะไร ๆ อีกหลาย ๆ อย่างที่ต่างกัน ฯลฯ
เค้าใกล้จะกลับมาแล้ว
หวังว่าเราคงได้เจอกันสักครั้งก็ยังดี
แค่อยากให้ของขวัญที่ทำไว้ให้
แม้ม้นจะไม่มีราคาอะไรมาก
แต่ฟ้าก็ตั้งใจทำไว้ให้เค้า
ขอบคุณอะไรก็ได้ที่ทำให้ฉันได้รู้จักเค้า
ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าการรอ และการทำอะไร
เพื่อใครสักคนมันใช้เวลาและมีค่าแค่ไหน
ขอบคุณที่บอกคิดถึงกัน
ขอบคุณที่บอกว่าอยากเจอ
ขอบคุณที่ทำให้ฟ้ายิ้มได้ทุกครั้งที่นั่งมองรูปฝัน

--------------------------------

ฉันยังจำวันที่เราได้คุยกันครั้งแรกได้อยู่เลย
มันรุ้สึกดีมาก ๆ รุ้สึกว่าชอบเค้าตั้งแต่คุยครั้งแรก
แต่ฉันเองก็เจียมตัวเสมอ
ฟังเพลงเล่นของสูงตั้งแต่ละครเรื่องแจ๋ว
ยังไม่ออกอากาศเรย
"รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง"
"รู้ว่าเหนื่อยถ้าอยากได้ของที่อยู่สูง"
วันนี้หมดแรงแระ หึหึ การอยู่นิ่ง ๆ มันคงทำให้เราดีขึ้น

---------------------------------

ยังไงก็ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะ

คิดถึงเสมอค่ะ